- mütəhəyyir
- sif. <ər.> Özünü itirmiş, nə edəcəyini bilməyən, heyrətə düşmüş, çaşmış, çaşıb qalmış. Mütəhəyyir adam. // zərf Heyrət içində, çaşmış halda. Şah Abbas mat və mütəhəyyir tamaşa edir. Ü. H.. Gövhərtac özünü köməksiz görüb mat, mütəhəyyir divara yapışdı. Ə. H.. Mütəhəyyir qalmaq – çaşıb qalmaq, heyrət içində qalmaq, təəccüblənmək, donub qalmaq, heyrətlənmək. Bu sözlərdən Hatəmxan ağa bir az mütəhəyyir qalır. M. F. A.. <Muzdur> saysız yüzlükləri kağız arasında gördükdə biixtiyar onları yerə buraxıb mütəhəyyir qaldı. S. M. Q..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.